Voordat Dr. Schaepman in het zonnetje wordt gezet eerst even het volgende: Wie op de link https://tubbergen.nieuws.nl/opinie klikt, komt regelrecht in de ‘respectloze’ stukjes van Kwibus.
Althans zo beoordelen sommige Gideon-figuren mijn verhaaltjes. Gideon is guitig en miezerig mannetje tegelijk, met helaas verkeerde ideeën. Gelukkig zijn er daar niet veel van, maar hebben wel het hoogste woord. Daarom adviseer ik deze sufferds om niet op deze link te klikken. Wat het oog niet ziet, wat het hart niet deert. De rest kan gewoon doorlezen met de avonturen van Kwibus.
Bijvoorbeeld over het dr. Schaepman-standbeeld. Ooit noemde iemand het een Stalinistisch beeld. Je moet maar durven tegen zo’n grote sterke man met een gewicht van 5.000 kg en héééél veel fans.
Toch valt er niets te vrezen. De voeten van Herman zitten vastgemaakt met een paar gigantische grote schroeven, die er voor zorgen dat hij absoluut niet van zijn plaats kan. Daar zie je helemaal niks van en dat komt dan weer door de toga die eroverheen hangt.
Tenminste zo vertelde mijn vader het vroeger toen wij over de Almeloseweg in Tubbergen langs het standbeeld fietsten. Zelf had ik nog geen fiets en mocht bij hem achterop, met de benen in de fietstas.
Op de Tubbergse esch telkens achteromkijkend. Nee niet naar het café van Jan Brokers, daar was ik nog te jong voor, maar naar die grote zwarte enge man. Bang dat hij ons met grote passen zou nakomen en mij dan met huid en haar zou verorberen, inclusief fietstas. Daar heb ik zelfs over gedroomd.
Later ben ik daar overigens psychisch voor behandeld en nu denk ik alleen nog aan dat café. Helaas gesloopt.
Herman ziet er momenteel eigentijds uit. Zijn uitzonderlijke kwaliteiten passen misschien wat minder bij deze tijd maar de geschiedenis blijft. Geen heden zonder verleden. Hij is van- en hoort gewoon bij Tubbergen.
Slechts 58 jaar is hij geworden, al was dat toen 14 jaar boven het gemiddelde. Tegenwoordig zou dat 100 jaar zijn en dat klinkt ineens heel anders. Over een paar jaar staat hij daar al zelfs 100 jaar, in weer en wind. Ook dat is een prestatie van formaat. O ja en op zaterdagmiddag mochten we er niet langs, dan ging Herman in bad. Tegenwoordig vragen kinderen van 4 of je wel goed wijs bent met zulke verhalen.
Onlangs zag ik een paar geparkeerde auto’s in het donker op de Esweg in de buurt van het standbeeld. Mijn eerste gedachte ging uit naar een spannende randevu. Mogelijk vreemdgangers uit Albergen of Geesteren, want Tubbergenaren doen zoiets vanzelfsprekend niet, in eigen dorp.
Totdat ik zag dat achter een van die auto’s een aanhanger was gekoppeld waarin nogal wat touwen lagen. Ik vreesde het ergste. Alsnog maar even poolshoogte genomen. Stiekem uiteraard, want voor je het weet zit je een nachtje in Borne.
Gelukkig, het ging om Herman. Hij werd versierd met de Nederlandse vlag. Uit eerbetoon werd de driekleur niet ondersteboven gehangen doch gewoon zoals het hoort, met bijbehorende vlaggetjes. Top. Nu maar hopen dat het helpt.
Wie en wat zou dr. Schaepman in die bijna 100 jaar dat hij daar staat allemaal hebben gezien? Ik denk veel en weet ook hoe hij daar mee omgaat.
Ooit zei een vriendinnetje dat ze het geen goed plekje vond daar bij die man met dat ronde brilletje, waarop ik antwoordde: “Hij ziet alles maar verraadt je niet”. Psalm 139, les twee catechismus 1969 zat toen nog vers in het geheugen.
En ik heb ermee gescoord zoals ze dat tegenwoordig noemen. Als we nu (ik mocht blijven) tijdens een wandeling rond het Hondenven langs het standbeeld komen krijgen we nog altijd een knipoog van Herman.
J. Kwibus
